ку́рыя ж., ист., юр. ку́рия;

○ ры́мская (па́пская) к. — ри́мская (па́пская) ку́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́ла, ‑ы, ж.

Гіст. Папская грамата, папскае пасланне.

[Лац. bulla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́пскі па́пский;

~кая бу́ла — па́пская бу́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́рия ист., юр. ку́рыя, -рыі ж.;

па́пская ку́рия юр. па́пская ку́рыя;

феода́льная ку́рия ист. феада́льная ку́рыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́пскі па́пская па́пскае па́пскія
Р. па́пскага па́пскай
па́пскае		 па́пскага па́пскіх
Д. па́пскаму па́пскай па́пскаму па́пскім
В. па́пскі (неадуш.)
па́пскага (адуш.)		 па́пскую па́пскае па́пскія (неадуш.)
па́пскіх (адуш.)
Т. па́пскім па́пскай
па́пскаю		 па́пскім па́пскімі
М. па́пскім па́пскай па́пскім па́пскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́пскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да папы, належыць яму. Панская ўлада.

•••

Папская курыя гл. курыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рыя, -і, ж.

1. Аб’яднанне некалькіх патрыцыянскіх родаў у Старажытным Рыме (гіст.).

2. Разрад выбаршчыкаў, падзеленых па нацыянальнай, маёмаснай і іншых адзнаках.

Дваранская к.

○

Папская (Рымская) курыя — вярхоўны орган, цераз які Папа Рымскі ажыццяўляе кіраўніцтва каталіцкай царквой.

|| прым. курыя́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́сія, -і, мн. -і, -сій, ж.

1. Адказная роля, высокае прызначэнне каго-н.

Вялікая м. вучонага.

2. Пастаяннае дыпламатычнае прадстаўніцтва пры якой-н. дзяржаве на чале з пасланнікам.

3. Дыпламатычная дэлегацыя спецыяльнага прызначэння.

М. дружбы (перан.). М. добрай волі (перан.).

4. Місіянерская арганізацыя.

Папская м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́рыя, ‑і, ж.

1. Гіст. Аб’яднанне некалькіх патрыцыянскіх родаў у Старажытным Рыме.

2. Разрад выбаршчыкаў па нацыянальнай, маёмаснай, расавай і інш. прыметах у капіталістычных краінах. Рабочая курыя.

•••

Рымская (папская) курыя — сукупнасць цэнтральных устаноў, цераз якія рымскі папа ажыццяўляе кіраўніцтва каталіцкай царквой.

Феадальная курыя — савет сеньёра з яго васаламі ў сярэднія вякі.

[Лац. curia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)