папрастава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
папрасту́ю |
папрасту́ем |
| 2-я ас. |
папрасту́еш |
папрасту́еце |
| 3-я ас. |
папрасту́е |
папрасту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
папрастава́ў |
папрастава́лі |
| ж. |
папрастава́ла |
| н. |
папрастава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
папрасту́й |
папрасту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
папрастава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папрастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
Разм. Пайсці напрасткі, прама. Калі чалавек пайшоў нацянькі, нягледзячы на дарогу, кажуць «папраставаў». Скрыган. — Ну, я пайду, — сказала Прузына і папраставала цераз гасцінец у поле да ветрака. Каліна. Трое спакойна павярнулі і папраставалі па плошчы да шчодра асветленага помніка цяжкай вайне і вялікай перамозе. Янкоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)