Папла́ўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Папла́ўцы
Р. Папла́ўцаў
Д. Папла́ўцам
В. Папла́ўцы
Т. Папла́ўцамі
М. Папла́ўцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паплаўцы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да поплаву. Паплаўцы бераг замакрэў, — пачыналася адліга. Чорны. Пад павеццю, відаць, скінутае наспех, ляжала з воз зялёнага паплаўнога сена. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплаве́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паплаве́ц паплаўцы́
Р. паплаўца́ паплаўцо́ў
Д. паплаўцу́ паплаўца́м
В. паплаве́ц паплаўцы́
Т. паплаўцо́м паплаўца́мі
М. паплаўцы́ паплаўца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)