Паплавы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Паплавы́
Р. Паплаво́ў
Д. Паплава́м
В. Паплавы́
Т. Паплава́мі
М. Паплава́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Папла́вы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Папла́вы
Р. Папла́ў
Папла́ваў
Д. Папла́вам
В. Папла́вы
Т. Папла́вамі
М. Папла́вах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́плаў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́плаў по́плавы
паплавы́
Р. по́плаву паплаво́ў
Д. по́плаву паплава́м
В. по́плаў по́плавы
паплавы́
Т. по́плавам паплава́мі
М. по́плаве паплава́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́плаў, -лаву, мн. паплавы́, паплаво́ў, м.

Луг у пойме ракі.

Касіць п.

|| памянш. паплаво́к, -лаўка́, мн. -лаўкі́, -лаўко́ў, м.

|| прым. паплаўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазабало́чвацца, ‑аецца; зак.

Забалоціцца — пра ўсё, многае. Пазабалочваліся паплавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́плаў, ‑лаву; мн. паплавы, ‑оў; м.

Луг у пойме ракі. Нешырокая рэчка за вёскай выйшла з берагоў і заліла паплавы. Сіняўскі. [Сад] падступае амаль да рэчкі, за якой адразу пачынаецца поплаў, там самы пахучы, самы мяккі мурог. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Заліць, затапіць усё, многае.

Паводка пазалівала паплавы.

2. Абліць, запэцкаць якой-н. вадкасцю ўсё, многае або ў многіх месцах.

П. абрус віном.

3. Затушыць вадой усё, многае.

П. вогнішчы.

4. Пакрыць чым-н. вадкім, здольным зацвярдзець — пра ўсё, многае.

П. дарогі гудронам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарназёмны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарназёму, з’яўляецца чарназёмам. Чарназёмная глеба. □ Перада мною распасціраліся зялёныя паплавы, чарназёмныя палі. Якімовіч. // Багаты чарназёмам. Чарназёмныя стэпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., чаго.

Высушыць нейкую колькасць чаго‑н. Насушыць грыбоў. Насушыць дроў. □ За ракою — паплавы, Мурагі... Насушылі мы травы Тры стагі. Муравейка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люстра́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць люстранага (у 2 знач.). Люстранасць рэк. □ Прыбярэжныя паплавы валілі веснавыя воды, і сярод іх неагляднай люстранасці трывожна стаялі купкі дрэў і падгалістага алешніку. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)