папа́свацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.
1. Карміць коней у дарозе ў час адпачынку, рабіць папаску.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пасвіцца дзе-н. час ад часу.
3. перан. Мець пажыву, карысць (разм.).
І вы каля яго папасваецеся?
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
папа́свацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
папа́сваецца |
папа́сваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
папа́сваўся |
папа́сваліся |
| ж. |
папа́свалася |
| н. |
папа́свалася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
папа́сваючыся |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папа́свацца несов. (в пути)
1. пасти́сь;
2. подкрепля́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папа́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Карміць коней у дарозе ў час адпачынку; рабіць папаску. Выберам які-небудзь лясок па дарозе і спынімся папасвацца. Чорны.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пасвіцца дзе‑н. час ад часу. Метраў на дзвесце хвасты ў канюшыне аб’едзены: відаць, не раз гэтыя кароўкі тут папасваліся. Лобан.
3. перан. Разм. Мець пажыву, карысць. [Ціток:] — Чужыя [людзі] каля мяне папасваюцца, а свой чалавек, мой божа, з голаду памірае. Лобан.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Разм. Тое, што і пасвіцца. На лугавінв папасвалася чарада калгасных кароў. Бялевіч. Крокаў за дзесяць ад агню, у негустым зарасніку, папасвалася рыжая, з белымі падпалінамі на баку карова. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)