папаму́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папаму́чу папаму́чым
2-я ас. папаму́чыш папаму́чыце
3-я ас. папаму́чыць папаму́чаць
Прошлы час
м. папаму́чыў папаму́чылі
ж. папаму́чыла
н. папаму́чыла
Загадны лад
2-я ас. папаму́ч папаму́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час папаму́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папаму́чыць сов. (долго, неоднократно) пому́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папаму́чыць, ‑мучу, ‑мучыш, ‑мучыць; каго.

Разм. Мучыць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаму́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Тое, што і папамучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пому́чить сов. паму́чыць, (долго, неоднократно) папаму́чваць, папаму́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потоми́ть сов., разг.

1. (помучить) паму́чыць, (долго, неоднократно) папаму́чваць, папаму́чыць; (изнурить) памардава́ць; (поморить) памары́ць; (утомить) патамі́ць;

2. кул. патушы́ць;

3. (о дереве) техн. памары́ць;

4. (о металле) мет. патамі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)