папаву́чваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
папаву́чваю |
папаву́чваем |
| 2-я ас. |
папаву́чваеш |
папаву́чваеце |
| 3-я ас. |
папаву́чвае |
папаву́чваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
папаву́чваў |
папаву́чвалі |
| ж. |
папаву́чвала |
| н. |
папаву́чвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
папаву́чвай |
папаву́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
папаву́чваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папаву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і папавучыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папавучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць і папаву́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што (разм.).
Доўга вучыць; павучыць многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поучи́ть сов. павучы́ць, (долго) папаву́чваць, папавучы́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)