папаваява́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
папаваю́ю |
папаваю́ем |
| 2-я ас. |
папаваю́еш |
папаваю́еце |
| 3-я ас. |
папаваю́е |
папаваю́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
папаваява́ў |
папаваява́лі |
| ж. |
папаваява́ла |
| н. |
папаваява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
папаваю́й |
папаваю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
папаваява́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папаваява́ць сов. (долго, неоднократно) повоева́ть; посража́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папаваява́ць, ‑ваюю, ‑ваюеш, ‑ваюе; зак.
Разм. Ваяваць доўга, неаднаразова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папаваёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папаваяваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
повоева́ть сов. паваява́ць, (долго, неоднократно) папаваёўваць, папаваява́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)