панікё́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. панікё́рка панікё́ркі
Р. панікё́ркі панікё́рак
Д. панікё́рцы панікё́ркам
В. панікё́рку панікё́рак
Т. панікё́ркай
панікё́ркаю		 панікё́ркамі
М. панікё́рцы панікё́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панікёрка ж., разг. паникёрша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панікёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да панікёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панікёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто паддаецца паніцы, распаўсюджвае яе.

|| ж. панікёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. панікёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паникёрша разг. панікёрка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)