па́нцырны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́нцырны па́нцырная па́нцырнае па́нцырныя
Р. па́нцырнага па́нцырнай
па́нцырнае		 па́нцырнага па́нцырных
Д. па́нцырнаму па́нцырнай па́нцырнаму па́нцырным
В. па́нцырны (неадуш.)
па́нцырнага (адуш.)		 па́нцырную па́нцырнае па́нцырныя (неадуш.)
па́нцырных (адуш.)
Т. па́нцырным па́нцырнай
па́нцырнаю		 па́нцырным па́нцырнымі
М. па́нцырным па́нцырнай па́нцырным па́нцырных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́нцырны в разн. знач. па́нцирный;

~ныя даспе́хі — па́нцирные доспе́хи;

~ная се́тка — па́нцирная се́тка;

~ныя ры́бы — па́нцирные ры́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́нцырны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да панцыра (у 1 знач.), з’яўляецца панцырам. Панцырныя даспехі.

2. Які мае адносіны да панцыра (у 2 знач.); які пакрыты панцырам. Панцырныя рыбы.

3. Зроблены з металічных кольцаў, якія ўваходзяць адно ў другое. Ложак з панцырнай сеткай.

4. Спец. Пакрыты металічнай абшыўкай, бранёй.

5. Які мае адносіны да панцыра (у 4 знач.). Панцырны скафандр.

6. Які мае цвёрдае покрыва (пра плады некаторых раслін). Панцырныя сарты сланечніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́нцыр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Металічнае адзенне для засцярогі тулава ад удараў халоднай зброі (уст.).

Рыцары ў панцырах.

2. Цвёрдае покрыва некаторых жывёлін.

Чарапашы п.

|| прым. па́нцырны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́нцирный па́нцырны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэгаза́ўр, ‑а, м.

Буйны панцырны паўзун з групы дыназаўраў сярэдзіны мезазойскай эры.

[Ад грэч. stego — пакрыццё і sauros — яшчарна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)