панто́граф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
панто́граф |
панто́графы |
| Р. |
панто́графа |
панто́графаў |
| Д. |
панто́графу |
панто́графам |
| В. |
панто́граф |
панто́графы |
| Т. |
панто́графам |
панто́графамі |
| М. |
панто́графе |
панто́графах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
панто́граф м., тех., эл. панто́граф
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панто́граф техн., эл. панто́граф, -фа м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панто́граф, ‑а, м.
Спец.
1. Прылада для капіравання чарцяжоў, планаў і пад. у другім, звычайна больш дробным маштабе.
2. Рухомы токапрыёмнік на даху электравоза або маторнага вагона для зняцця току з кантактнага проваду.
[Ад грэч. pan (pantos) — усё і gráphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)