па́нтавы гл. панты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́нтавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́нтавы па́нтавая па́нтавае па́нтавыя
Р. па́нтавага па́нтавай
па́нтавае		 па́нтавага па́нтавых
Д. па́нтаваму па́нтавай па́нтаваму па́нтавым
В. па́нтавы (неадуш.)
па́нтавага (адуш.)		 па́нтавую па́нтавае па́нтавыя (неадуш.)
па́нтавых (адуш.)
Т. па́нтавым па́нтавай
па́нтаваю		 па́нтавым па́нтавымі
М. па́нтавым па́нтавай па́нтавым па́нтавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́нтавы па́нтовый;

~вая аленегадо́ўля — па́нтовое оленево́дство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́нтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пантаў. // Звязаны з дабываннем пантаў. Пантавая аленегадоўля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́нты, -аў.

Маладыя рогі маралаў, якія выкарыстоўваюцца для вырабу лекавых сродкаў.

|| прым. па́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́нтовый па́нтавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)