па́ника па́ніка, -кі ж.;
не впада́ть в па́нику не ўпада́ць у па́ніку (не панікава́ць).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́ніка ж. па́ника;
кі́дацца ў ~ку — впада́ть в па́нику
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Па́ніка ’непераадольны жах і разгубленасць, якія авалодалі чалавекам або мноствам людзей’ (ТСБМ). З рус. па́ника (Крукоўскі, Уплыў, 74), дзе з зах.-еўрап. моў < лац. panicus, грэч. πανικός ад імя ляснога бога Пана, грэч. πάν, які, паводле грэчаскай міфалогіі, пасылае жах і трывогу (гл. Клюге-Гётце, 430; Фасмер, 3, 197).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
смяте́ние ср.
1. (замешательство) збянтэ́жанасць, -ці ж.; замяша́нне, -ння ср.;
2. (паника) перапало́х, -ху м.; (растерянность) разгу́бленасць, -ці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пача́цца сов. нача́ться; (о собрании — ещё) откры́ться; (начать проявляться в действии, возникнуть — ещё) подня́ться; (о разговоре — ещё) зайти́;
пра́ца пачала́ся — рабо́та начала́сь;
пача́ўся навуча́льны год — начался́ уче́бный год;
спрэ́чкі пачалі́ся з выступле́ння старшыні́ — пре́ния начали́сь (откры́лись) выступле́нием председа́теля;
пачала́ся завіру́ха — начала́сь (подняла́сь) метель;
пачала́ся па́ніка — начала́сь (подняла́сь) па́ника
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)