панаця́гваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Нацягваючы, напяць усё, многае.

П. вяроўкі.

2. што. Надзець на сябе многа чаго-н., накрыцца чым-н. — пра ўсіх, многіх (разм.).

Дзеці панацягвалі на сябе коўдры.

3. чаго. Прыцягнуць, прынесці за некалькі прыёмаў вялікую колькасць чаго-н. (разм.).

П. галля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панаця́гваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панаця́гваю панаця́гваем
2-я ас. панаця́гваеш панаця́гваеце
3-я ас. панаця́гвае панаця́гваюць
Прошлы час
м. панаця́гваў панаця́гвалі
ж. панаця́гвала
н. панаця́гвала
Загадны лад
2-я ас. панаця́гвай панаця́гвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час панаця́гваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панаця́гваць сов. (о многом)

1. в разн. знач. натяну́ть;

п. стру́ны — натяну́ть стру́ны;

п. панчо́хі — натяну́ть чулки́;

2. (принести много чего-л.) натащи́ть;

п. галля́ — натащи́ть ве́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панаця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Нацягваючы, напяць усё, многае. Панацягваць вяроўкі.

2. што. Разм. Надзець на сябе многа чаго‑н., накрыцца чым‑н. — пра ўсіх, многіх. Ледзь толькі мы з Саўкам паспелі панацягваць на сябе коўдры, з печы пачала падаць на нас лучына. Сачанка.

3. чаго. Разм. Прыцягнуць, прынесці за некалькі прыёмаў вялікую колькасць чаго‑н. Панацягваць галля. □ Панацягвае [арлан] малым у гняздо ўсялякага корму ў запас, сам пад’есць і тады зноў садзіцца на беразе, п’е ваду і чысціць пер’е. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панацяга́ць сов., см. панаця́гваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панаця́гваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад панацягваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

понатаска́ть сов., разг. панацяга́ць, панаця́гваць; нацягну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

понатащи́ть сов., разг. панацяга́ць, панаця́гваць; нацягну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натащи́ть сов.

1. (натаскать) нацягну́ць, мног. панаця́гваць;

2. (натянуть) прост. нацягну́ць, мног. панаця́гваць;

натащи́ть на себя́ одея́ло нацягну́ць на сябе́ ко́ўдру.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панаця́гваны

1. в разн. знач. натя́нутый;

2. ната́щенный;

1, 2 см. панаця́гваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)