панасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць; -но́шаны; зак.
1. каго-што. Перанесці з аднаго месца ў другое ўсіх, многіх ці ўсё, многае.
П. сена ў копы.
2. што. Давесці да непрыгоднага для нашэння стану (пра вопратку, абутак; разм.).
3. каго-што. Ходзячы на працягу якога-н. часу, патрымаць на руках каго-, што-н.
П. дзіця.
4. што. Пахадзіць у чым-н., у якім-н. адзенні.
П. сестрыну сукенку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
панасі́ць сов.
1. (все, многое) переноси́ть;
2. (обувь и т.п.) износи́ть;
3. (нек-рое время) поноси́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-што.
1. Перанесці, перамясціць з аднаго месца ў другое ўсіх, многіх або ўсё, многае. Мы хвіліны не спачылі, Усё чысценька пажалі, Усё ў копы нанасілі. Глебка.
2. Разм. Прывесці ў непрыгодны для нашэння стан (пра вопратку, абутак).
3. Насіць некаторы час. У.. [Якімкі] цяпер сапраўдны пісталет! Новенькі.. Толькі вось кабуры няма. Ды нічога, пакуль што можна і ў кішэні панасіць. Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папанасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць і папано́шваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-чаго (разм.).
Насіць доўга, неаднаразова; панасіць многа каго-, чаго-н.
Папанасіць (папаношваць) вады, дроў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поноси́тьII сов. (к носи́ть) панасі́ць, (долго, неоднократно) разг. папанасі́ць, папано́шваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Паноша ’цяжарнасць’ (Жд. 2), паношчы ’тс’ (Сл. ПЗБ). Ад пане́сці, панасіць з суф. ‑ja. Параўн. ноша.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ператрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; зак., што.
1. Атрапаць, вытрапаць яшчэ раз, нанава, лепш.
2. Вытрапаць, патрапаць усё, многае. Ператрапаць увесь лён.
3. Разм. Знасіць, панасіць усё, многае (пра абутак, адзенне).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пано́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад панасіць (у 2, 3 знач.).
2. у знач. прым. Пацёрты ад нашэння; не новы. Паношаны капялюш. □ Шэры, парадкам паношаны гарнітур сядзеў на.. [Калеўскім] мешкавата. Хадкевіч. На другі дзень на работу ў гарком Мірэцкі прыйшоў у паляўнічых ботах, у паношанай вайсковай форме. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нанасі́цца, ‑нашуся, ‑носішся, ‑носіцца; зак.
Разм. Многа, доўга або ўволю панасіць каго‑, што‑н. Нанасіцца вады за дзень. □ Эх ты, лёс чалавечы! Што ты робіш са мною? Я яшчэ не нанасіўся.. Сяргейкі, не нацешыўся ўсмешкамі. Сабаленка. // Напрацавацца, носячы што‑н. — Я прынясу [вады] яшчэ, — кажу я, — прынясу!.. Ды мама не дае мне вядра. — Наносішся яшчэ, — гаворыць яна. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пано́шаны
1. прич. перено́шенный;
2. прич. изно́шенный;
1, 2 см. панасі́ць 1, 2;
3. прил. (об одежде и т.п.) поно́шенный; поде́ржанный; изно́шенный, потёртый;
4. прил., перен. поно́шенный, потрёпанный, пота́сканный;
п. вы́гляд — поно́шенный (потрёпанный, пота́сканный) вид
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)