панасява́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панасява́ю панасява́ем
2-я ас. панасява́еш панасява́еце
3-я ас. панасява́е панасява́юць
Прошлы час
м. панасява́ў панасява́лі
ж. панасява́ла
н. панасява́ла
Загадны лад
2-я ас. панасява́й панасява́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час панасява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панасява́ць сов., в разн. знач. (во множестве) насе́ять, понасе́ять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панасява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Насеяць, пасеяць у вялікай колькасці або ў многіх месцах. Панасяваць жыта.

2. Прасеяць вялікую колькасць чаго‑н. Панасяваць мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панасе́йваць сов., см. панасява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панасява́ны насе́янный; см. панасява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́ять сов. насе́яць, мног. панасява́ць, панасе́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)