панавя́зваць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. чаго. Зрабіць шляхам вязання многа чаго-н.

П. пальчатак.

2. што. Пачапіць што-н. усім, многім.

П. званкі на шыю жывёле.

3. каго. Прывязаць, каб не разыходзіліся (пра жывёлу).

П. коней на ланцугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панавя́зваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панавя́зваю панавя́зваем
2-я ас. панавя́зваеш панавя́зваеце
3-я ас. панавя́звае панавя́зваюць
Прошлы час
м. панавя́зваў панавя́звалі
ж. панавя́звала
н. панавя́звала
Загадны лад
2-я ас. панавя́звай панавя́звайце
Дзеепрыслоўе
прош. час панавя́зваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панавя́зваць сов. (о многих, во множестве) в разн. знач. навяза́ть;

п. ко́ней — навяза́ть лошаде́й;

п. снапо́ў — навяза́ть снопо́в;

п. шкарпэ́так — навяза́ть носко́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панавя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. чаго. Зрабіць шляхам вязання многа чаго‑н. Панавязваць пальчатак.

2. што. Пачапіць, завязаць што‑н. усім, многім. Панавязваць званкі на шыю жывёле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навяза́ть​I сов. (к навя́зывать)

1. навяза́ць, мног. панавя́зваць;

2. (чулок, сетей и т. п.) навяза́ць, мног. панавя́зваць; нарабі́ць, мног. панарабля́ць;

3. перен. навяза́ць, мног. панавя́зваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)