панаве́шваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

Навешаць чаго-н. у многіх месцах.

П. ліхтароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панаве́шваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панаве́шваю панаве́шваем
2-я ас. панаве́шваеш панаве́шваеце
3-я ас. панаве́швае панаве́шваюць
Прошлы час
м. панаве́шваў панаве́швалі
ж. панаве́швала
н. панаве́швала
Загадны лад
2-я ас. панаве́швай панаве́швайце
Дзеепрыслоўе
прош. час панаве́шваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панаве́шваць сов. (о многом, во множестве) наве́сить; наве́шать; понаве́шивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панаве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Навешаць чаго‑н. у многіх месцах. Панавешваць бялізны. Панавешваць ліхтароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаве́шваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад панавешваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаве́шваны наве́шенный; наве́шанный; см. панаве́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

понаве́сить сов., разг. панаве́шваць, паначэ́пліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

понаве́шать сов., разг. (о многом, во множестве) панаве́шваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пачапа́ць ’начапляць, нанізаць, панавешваць’ (Нас.). З польск. poczepiać ’паначапляць адно за адным, папрычапляць’. Канчатак, беларускі (‑аць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наве́сить сов. наве́сіць, мног. панаве́шваць; (нацепить) начапі́ць, мног. паначэ́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)