памі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. памі́н
Р. памі́ну
Д. памі́ну
В. памі́н
Т. памі́нам
М. памі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

памі́н, -ну м. поми́н;

◊ і ў памі́не няма́ — и в поми́не нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памі́н, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. памінаць (у 2 знач.).

•••

Няма (і) ў паміне гл. няма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успамі́н, -ну м. воспомина́ние ср.;

◊ лёгкі на ўспамі́н (памі́н) — лёгок на поми́не

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Памі́нкі ’абрадавы абед у памяць памёршага пасля хаўтур або праз пэўны тэрмін са дня смерці’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Касп., Шат.), памі́нькі ’тс’ (Сл. ПЗБ), памі́н ’тс’ (Нас.). Рус. поми́нки, укр. поми́нки. Да памінаць, ітэратыўнай формы ад помніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заупоко́й / помяну́ть заупоко́й церк. памяну́ць за супако́й душы́;

нача́ть за здра́вие, а ко́нчить заупоко́й погов. пача́ць за здаро́ўе, а ско́нчыць за памі́н душы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поми́н уст., прост. памі́н, -ну м.;

◊

лёгок на поми́не лёгкі на ўспамі́н, пра во́ўка памо́ўка, а воўк і тут;

(и) в поми́не нет (і) за́ваду няма́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здра́вие уст. здаро́ўе ср.;

◊

во здра́вие на здаро́ўе;

здра́вия жела́ю (жела́ем)! до́брага здаро́ўя;

нача́ть за здра́вие, а ко́нчить за упоко́й пача́ць за здаро́ўе, а ско́нчыць за памі́н душы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)