памідо́рына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
памідо́рына |
памідо́рыны |
| Р. |
памідо́рыны |
памідо́рын |
| Д. |
памідо́рыне |
памідо́рынам |
| В. |
памідо́рыну |
памідо́рыны |
| Т. |
памідо́рынай
памідо́рынаю |
памідо́рынамі |
| М. |
памідо́рыне |
памідо́рынах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ *Камідормна, кымідорына (Яўс.), сапсаваная форма да памідорына < памідор (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Памідо́р ’аднагадовая агародная расліна сямейства паслёнавых з чырвонымі або жоўтымі пладамі, прыдатнымі для яды; плод гэтай расліны’ (ТСБМ, Кіс.), памідо́ра, памідо́рына ’плод памідора’ (Янк., Янк. 1). З рус. помидо́р(ы) ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 73, 88), дзе запазычана з італ. мн. pomidʼoro < pomo dʼoro літар. ’залаты яблык’ (Фасмер, 3, 323).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)