па́мятлівы, -ая, -ае.

Які мае добрую памяць.

|| наз. па́мятлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́мятлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́мятлівы па́мятлівая па́мятлівае па́мятлівыя
Р. па́мятлівага па́мятлівай
па́мятлівае		 па́мятлівага па́мятлівых
Д. па́мятліваму па́мятлівай па́мятліваму па́мятлівым
В. па́мятлівы (неадуш.)
па́мятлівага (адуш.)		 па́мятлівую па́мятлівае па́мятлівыя (неадуш.)
па́мятлівых (адуш.)
Т. па́мятлівым па́мятлівай
па́мятліваю		 па́мятлівым па́мятлівымі
М. па́мятлівым па́мятлівай па́мятлівым па́мятлівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́мятлівы па́мятливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́мятлівы, ‑ая, ‑ае.

Які мае добрую памяць, здольны лёгка запамінаць што‑н. — Ты, мусіць, не адсюль? — пытаў.. [Чыкілёнак] і сам адказваў: — Канешне, не адсюль. А то ж я адразу цябе пазнаў бы, хоць ужо дваццаць гадоў не быў тут. Я, брат, на народу памятлівы. Чыгрынаў. — А дзе... твая барада? — пытае [Шурка] .. [Версан:] — Ты, аказваецца, памятлівы. Няма барады. Асмаліў як непатрэбную. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́мятливый па́мятлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мятле́йшы ’больш уважлівы, памятлівы’ (Юрч. Фраз. 2). Скажоная форма лексемы памятлівейшы. Да пимяць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Памята́ць тое ж, што і помніць (гл.), памя́тка, памятлі́вы, памяткі́, памяту́шчы. Дэрыват ад па́мяць з суф. ‑atʼ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)