памянша́льны, -ая, -ае.

1. Які служыць для памяншэння адлюстравання прадметаў.

Памяншальнае шкло.

2. У граматыцы: звязаны з утварэннем назоўнікаў і прыметнікаў, якія абазначаюць меншую велічыню прадмета або паменшаную ступень якасці, а таксама станоўчыя эмацыянальныя адносіны, напр.: дамок, яблычак, ціхенькі, добранькі. П. суфікс. Памяншальная форма прыметнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памянша́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. памянша́льны памянша́льная памянша́льнае памянша́льныя
Р. памянша́льнага памянша́льнай
памянша́льнае
памянша́льнага памянша́льных
Д. памянша́льнаму памянша́льнай памянша́льнаму памянша́льным
В. памянша́льны (неадуш.)
памянша́льнага (адуш.)
памянша́льную памянша́льнае памянша́льныя (неадуш.)
памянша́льных (адуш.)
Т. памянша́льным памянша́льнай
памянша́льнаю
памянша́льным памянша́льнымі
М. памянша́льным памянша́льнай памянша́льным памянша́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памянша́льны в разн. знач. уменьши́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памянша́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для памяншэння адлюстравання бачымых прадметаў. Памяншальнае шкло.

2. Спец. Звязаны з утварэннем назоўнікаў і прыметнікаў, якія абазначаюць меншую велічыню прадмета або меншую ступень якасці. Памяншальны суфікс.

3. Які ўжываецца ў змененай, часам скарочанай форме пры звароце (аб уласных імёнах). — Ірачка! — Кудрыцкая ўсміхнулася: вельмі ж нечаканай здалася ёй гэта памяншальная форма ў вуснах Шэмета. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ласка́ва-памянша́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ласка́ва-памянша́льны ласка́ва-памянша́льная ласка́ва-памянша́льнае ласка́ва-памянша́льныя
Р. ласка́ва-памянша́льнага ласка́ва-памянша́льнай
ласка́ва-памянша́льнае
ласка́ва-памянша́льнага ласка́ва-памянша́льных
Д. ласка́ва-памянша́льнаму ласка́ва-памянша́льнай ласка́ва-памянша́льнаму ласка́ва-памянша́льным
В. ласка́ва-памянша́льны (неадуш.)
ласка́ва-памянша́льнага (адуш.)
ласка́ва-памянша́льную ласка́ва-памянша́льнае ласка́ва-памянша́льныя (неадуш.)
ласка́ва-памянша́льных (адуш.)
Т. ласка́ва-памянша́льным ласка́ва-памянша́льнай
ласка́ва-памянша́льнаю
ласка́ва-памянша́льным ласка́ва-памянша́льнымі
М. ласка́ва-памянша́льным ласка́ва-памянша́льнай ласка́ва-памянша́льным ласка́ва-памянша́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уменьши́тельный памянша́льны; змянша́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ту́лечкі ‘толькі што’ (Мат. Гом.). Складанае ўтварэнне: т‑аснова ўказальнага займенніка прасл. *t‑ъ; ‑u— няяснага паходжання (Махэк₂, 659); ‑ле‑ — узмацняльная часціца, параўн. лат. nu‑le ‘толькі што’, другая частка якога з *lĕ — у літоўскай мове яна вядома ў форме nu‑li ‘(менавіта) зараз’ (ESSJ SG, 2, 405); ч‑кі — ласкальна-памяншальны суфікс, як у тута‑чкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

План1 ’чарцёж — памяншальны выгляд мясцовасці, прадмета на плоскасці’ (ТСБМ, Яруш., Шат.), ’прысядзібны ўчастак калгасніка, надзел, сядзіба, зямля пры хаце’ (гом., ЛА, 3; Мат. Гом.; Ян.; свісл., Сл. рэг. лекс.; ветк., рэчыц., нясвіж., слаўг., Яшк.), ’незабудаваны ўчастак зямлі ў межах вёскі, які належыць аднаму гаспадару, пляц’ (Нар. сл.), пла́нік ’тс’ (жлоб., ЛА, 3), плян ’тс’ (Яруш.), план ’агарод’ (ветк., ЛА, 2), план ’зямля былога сталыпінскага хутара’ (Яшк.). З рус. ці польск. моў, у якіх — з франц. plan ’плоскасць’ ці з ням. Plan ’паверхня’, апошнія ўзыходзяць да с.-лац. plānum ’роўнае месца, раўніна, плоскасць’ (Фасмер, 3, 273; Махэк₂, 454; Банькоўскі, 2, 597, гл. Васэрцыер, 174). Сюды ж швянч. плано́к ’узор для ткання’ (Сл. ПЗБ).

План2 ’праграма заданняў і прац’, ’парадак, паслядоўнасць, сістэма’ (ТСБМ), ’жыццёвы парадак, спосаб грамадскага жыцця’ (ТС). Праз польск. plan ’план, расклад, праграма’ (ужо ў А. Міцкевіча), а таксама старыя plant, piania, ці рус. план ’тс’ з ням. Plan ’задума, мэта’, якое ў XVIII ст. было запазычана ў франц. мову (plan ’задума, праект, план’ для plant ’саджанец, флянс’ > ’гадавальнік’ як ’нешта задуманае, выдуманае’, гл. Васэрцыер, 174). Сюды ж жыт. планаваць з пераносным значэннем ’абмяркоўваць (пра старога, які ідзе і размаўляе сам з сабою)’ (Мат. Гом.) < польск. planować ’меркаваць, будаваць планы’ (Кюнэ, Poln., 87).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)