памянці́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. памянчу́ паме́нцім
2-я ас. паме́нціш паме́нціце
3-я ас. паме́нціць паме́нцяць
Прошлы час
м. памянці́ў памянці́лі
ж. памянці́ла
н. памянці́ла
Загадны лад
2-я ас. памянці́ памянці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час памянці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памянці́ць сов.

1. (косу) поточи́ть (наждачной лопаткой, бруском);

2. перен., прост. потрепа́ть (языком)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памянці́ць, ‑мянчу, ‑менціш, ‑менціць; зак.

1. што. Падвастрыць касу мянташкай. Вось пара памянціць ужо касу, пара нанава напляваць у рукі, а.. [Ігнат] махае яшчэ і яшчэ. Скрыган.

2. перан.; што, чым і без дап. Разм. Мянціць (у 2 знач.) некаторы час. Звычайных, абы памянціць языком, наведванняў Чорны не любіў і, не саромеючыся, бараніўся ад іх. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памянта́шыць сов., см. памянці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́нчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад памянціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паме́нчаны пото́ченный; см. памянці́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памянта́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што, чым і без дап.

Разм. Тое, што і памянціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

потрепа́ться сов.

1. (износиться) знасі́цца; падра́цца, падзе́рціся;

2. (поболтать) прост. пабалбата́ць, папляву́згаць; памянці́ць (памало́ць) языко́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)