памуці́цца гл. муціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памуці́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. паму́ціцца паму́цяцца
Прошлы час
м. памуці́ўся памуці́ліся
ж. памуці́лася
н. памуці́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час памуці́ўшыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памуці́цца сов. помути́ться, помутне́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памуці́цца, ‑муціцца; зак.

1. Зрабіцца мутным (у 1, 2 знач.), страціць празрыстасць; памутнець (у 1 знач.). // Стаць мутным, прыняць неасэнсаваны выраз, пацямнець (пра вочы). / у безас. ужыв. Ад болю ўваччу памуцілася. Беразняк.

2. перан. Страціць яснасць, зацямніцца (пра свядомасць, розум і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муці́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., му́ціцца; незак.

Рабіцца мутным (пра вадкасць).

Вада ў ручаі муціцца.

|| зак. замуці́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -му́ціцца і памуці́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -му́ціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацямні́цца, ‑ніцца; зак.

1. Стаць цёмным. Неба зацямнілася.

2. Страціць выразнасць; памуціцца. Свядомасць зацямнілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помутне́ть сов.

1. пакаламу́ціцца, скаламу́ціцца, памуці́цца, памутне́ць;

2. перен. памутне́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)