пампава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пампава́нне
Р. пампава́ння
Д. пампава́нню
В. пампава́нне
Т. пампава́ннем
М. пампава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пампава́нне ср. кача́ние; см. пампава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пампава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пампаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пампава́ць, -пу́ю, -пу́еш; -пу́е; -пу́й; незак., што.

Падаваць у што-н. або выцягваць, здабываць помпай.

П. ваду.

|| наз. пампава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́чка​II ж. (накачивание) пампава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кача́ние​II пампава́нне, -ння ср.; см. кача́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)