памо́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
памо́рнік |
памо́рнікі |
| Р. |
памо́рніка |
памо́рнікаў |
| Д. |
памо́рніку |
памо́рнікам |
| В. |
памо́рніка |
памо́рнікаў |
| Т. |
памо́рнікам |
памо́рнікамі |
| М. |
памо́рніку |
памо́рніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
памо́рнік м., зоол. помо́рник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
помо́рник зоол. памо́рнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)