памо́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. памо́льшчык памо́льшчыкі
Р. памо́льшчыка памо́льшчыкаў
Д. памо́льшчыку памо́льшчыкам
В. памо́льшчыка памо́льшчыкаў
Т. памо́льшчыкам памо́льшчыкамі
М. памо́льшчыку памо́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памо́льшчык м. помо́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памо́льшчык, ‑а, м.

1. Той, хто прывёз у млын зерне для памолу; завознік. Хата, начлег, млын, да якога прыязджалі памольшчык з розных вёсак, — гэта былі наша школа, наша бібліятэка.., уся наша пачатковая адукацыя. Дубоўка.

2. Рабочы, які займаецца памолам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памольшчык / у чарзе: завознік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

помо́льщик памо́льшчык, -ка м., заво́знік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)