памнажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што на што.

Тое, што і множыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памнажа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. памнажа́ю памнажа́ем
2-я ас. памнажа́еш памнажа́еце
3-я ас. памнажа́е памнажа́юць
Прошлы час
м. памнажа́ў памнажа́лі
ж. памнажа́ла
н. памнажа́ла
Загадны лад
2-я ас. памнажа́й памнажа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час памнажа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

памнажа́ць несов.

1. умножа́ть;

2. мат. умножа́ть, помножа́ть, перемножа́ть, мно́жить;

1, 2 см. памно́жыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памнажа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да памножыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умножа́ть несов.

1. мат. памнажа́ць;

2. (увеличивать) мно́жыць, памнажа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

помножа́ть несов. мно́жыць, памнажа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памнажа́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да памножыцца.

2. Зал. да памнажаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памнажэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. памнажаць — памножыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; незак.

1. што. Памнажаць адзін лік на другі.

М. пяць на два.

2. каго-што. Павялічваць у колькасці.

М. багацце краіны.

|| зак. памно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны.

|| наз. мно́жанне, -я, н. (да 1 знач.) і памнажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Множыць ’павялічваць’, ’памнажаць адзін лік на другі’, множыцца ’размнажацца’, ’дабаўляцца’ (ТСБМ, Нас., Яруш., ТС). Прасл. mъnoziti (). Да многа (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)