паме́шчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паме́шчыца паме́шчыцы
Р. паме́шчыцы паме́шчыц
Д. паме́шчыцы паме́шчыцам
В. паме́шчыцу паме́шчыц
Т. паме́шчыцай
паме́шчыцаю		 паме́шчыцамі
М. паме́шчыцы паме́шчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паме́шчыца ж. поме́щица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́шчыца, ‑ы, ж.

1. Жан. да памешчык.

2. Разм. Жонка памешчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паме́шчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Землеўладальнік-дваранін (у краінах, дзе існуюць прыгонніцкія, феадальныя адносіны або іх рэшткі).

|| ж. паме́шчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. паме́шчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поме́щица паме́шчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)