пама́занніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пама́занніца |
пама́занніцы |
| Р. |
пама́занніцы |
пама́занніц |
| Д. |
пама́занніцы |
пама́занніцам |
| В. |
пама́занніцу |
пама́занніц |
| Т. |
пама́занніцай
пама́занніцаю |
пама́занніцамі |
| М. |
пама́занніцы |
пама́занніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пама́занніца ж., церк. пома́занница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пама́занніца, ‑ы, ж.
Жан. да памазаннік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пома́занница пама́занніца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)