па́ліўны гл. па́ліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палі́ўны гл. паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палі́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палі́ўны палі́ўная палі́ўнае палі́ўныя
Р. палі́ўнага палі́ўнай палі́ўнага палі́ўных
Д. палі́ўнаму палі́ўнай палі́ўнаму палі́ўным
В. палі́ўны (неадуш.) палі́ўную палі́ўнае палі́ўныя (неадуш.)
Т. палі́ўным палі́ўнай
палі́ўнаю		 палі́ўным палі́ўнымі
М. палі́ўным палі́ўнай палі́ўным палі́ўных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́ліўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́ліўны па́ліўная па́ліўнае па́ліўныя
Р. па́ліўнага па́ліўнай
па́ліўнае		 па́ліўнага па́ліўных
Д. па́ліўнаму па́ліўнай па́ліўнаму па́ліўным
В. па́ліўны (неадуш.)
па́ліўнага (адуш.)		 па́ліўную па́ліўнае па́ліўныя (неадуш.)
па́ліўных (адуш.)
Т. па́ліўным па́ліўнай
па́ліўнаю		 па́ліўным па́ліўнымі
М. па́ліўным па́ліўнай па́ліўным па́ліўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паліўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паліўны́ паліўна́я паліўно́е паліўны́я
Р. паліўно́га паліўно́й
паліўно́е		 паліўно́га паліўны́х
Д. паліўно́му паліўно́й паліўно́му паліўны́м
В. паліўны́ (неадуш.)
паліўно́га (адуш.)		 паліўну́ю паліўно́е паліўны́я (неадуш.)
паліўны́х (адуш.)
Т. паліўны́м паліўно́й
паліўно́ю		 паліўны́м паліўны́мі
М. паліўны́м паліўно́й паліўны́м паліўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паліўны́, -а́я, -о́е.

1. Які мае патрэбу ў паліўцы.

Паліўныя землі.

2. Заснаваны на штучным арашэнні.

Паліўное земляробства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліўны́ поливно́й;

п. ўча́стак — поливно́й уча́сток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́ліўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паліва; які выкарыстоўваецца як паліва. Паліўны газ. // Прызначаны для падачы, перавозкі, захоўвання паліва. Паліўны бак. Паліўны склад. // Які мае адносіны да вытворчасці, здабычы паліва. Паліўная прамысловасць.

2. Разм. Прыгодны для таго, каб паліць (пра дровы, печ і пад.). Паліўная печ.

паліўны́, ‑а́я, ‑о́е.

Які мае адносіны да паліўкі. Паліўное земляробства. Паліўны сезон. // Прызначаны для паліўкі. Паліўныя жалабы. // Які мае патрэбу ў паліўцы. Паліўныя культуры. Паліўныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́ва, -ы, ж. (спец.).

Шклопадобная маса, якой пакрываюць керамічныя вырабы.

|| прым. палі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́ліва, -а, н.

Гаручае рэчыва, якое дае цяпло і з’яўляецца крыніцай атрымання энергіі.

Цвёрдае п. (дровы, вугаль). Вадкае п. (нафта).

|| прым. па́ліўны, -ая, -ае.

Паліўныя рэсурсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)