палі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палі́чны палі́чная палі́чнае палі́чныя
Р. палі́чнага палі́чнай
палі́чнае		 палі́чнага палі́чных
Д. палі́чнаму палі́чнай палі́чнаму палі́чным
В. палі́чны (неадуш.)
палі́чнага (адуш.)		 палі́чную палі́чнае палі́чныя (неадуш.)
палі́чных (адуш.)
Т. палі́чным палі́чнай
палі́чнаю		 палі́чным палі́чнымі
М. палі́чным палі́чнай палі́чным палі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палі́чны по́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

1. Прымацаваная да сцяны або зробленая ў сцяне, шафе гарызантальная дошка для розных прадметаў (кніг, посуду і інш.).

2. Месца для ляжання ў пасажырскім вагоне.

Верхняя п.

3. Тое, што і адвал¹ (у 3 знач.).

|| памянш. палі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. палі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́лочный палі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)