палі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палі́ты палі́тая палі́тае палі́тыя
Р. палі́тага палі́тай
палі́тае		 палі́тага палі́тых
Д. палі́таму палі́тай палі́таму палі́тым
В. палі́ты (неадуш.)
палі́тага (адуш.)		 палі́тую палі́тае палі́тыя (неадуш.)
палі́тых (адуш.)
Т. палі́тым палі́тай
палі́таю		 палі́тым палі́тымі
М. палі́тым палі́тай палі́тым палі́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палі́ты палі́тая палі́тае палі́тыя
Р. палі́тага палі́тай
палі́тае		 палі́тага палі́тых
Д. палі́таму палі́тай палі́таму палі́тым
В. палі́ты (неадуш.)
палі́тага (адуш.)		 палі́тую палі́тае палі́тыя (неадуш.)
палі́тых (адуш.)
Т. палі́тым палі́тай
палі́таю		 палі́тым палі́тымі
М. палі́тым палі́тай палі́тым палі́тых

Кароткая форма: палі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палі́ты поли́тый; см. палі́ць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паліць ​2 (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поли́тый палі́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пома́сленный пама́заны ма́слам; пама́заны але́ем; палі́ты ма́слам; палі́ты але́ем; пама́слены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нама́сленный нама́слены; нама́заны ма́слам; нама́заны але́ем; палі́ты ма́слам; палі́ты але́ем; см. нама́слить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подма́сленный

1. падма́заны ма́слам; падма́заны але́ем; палі́ты ма́слам; палі́ты але́ем; падале́ены;

2. падма́заны; см. подма́слить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

орошённый

1. акро́плены, палі́ты;

2. аро́шаны; см. ороси́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дол, ‑у, м.

1. Паверхня зямлі, зямля. Схіліцца к долу. Апусціцца на дол. □ Расце земляны вал, ніжэй у дол уваходзяць землякопы. Колас. Лугавінай, чвякаючы чаравікамі па мокрым доле, хлопцы дабіраюцца да ручая. Навуменка. // Падлога ў памяшканні, звычайна земляная. Укрыты металічнымі плітамі дол падмецены, паліты вадою. Карпаў. І толькі самае малое не зважала ні на што, поўзала сабе ракам сярод хаты па земляным доле. Лобан.

2. Даліна, нізіна. Сцяжынкі ад усіх хутароў, якія стаяць на доле, бягуць сюды, на ўзгорак, як бы на якую параду. Броўка.

3. Магільная яма. Толькі тады, як цалаваў апошні раз матчыны халодныя вусны, я закрычаў як сам не свой і ледзь не кінуўся следам за труною ў халодны глыбокі дол. Сабаленка. Хавалі бацьку летнім пагодлівым днём. На новым могільніку, пад маладымі бярозамі. На пагорку выкапалі дол. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)