паліспа́ст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паліспа́ст |
паліспа́сты |
| Р. |
паліспа́ста |
паліспа́стаў |
| Д. |
паліспа́сту |
паліспа́стам |
| В. |
паліспа́ст |
паліспа́сты |
| Т. |
паліспа́стам |
паліспа́стамі |
| М. |
паліспа́сце |
паліспа́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паліспа́ст м., тех. полиспа́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паліспа́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Спец. Грузападымальны механізм з камбінацыі рухомых і нерухомых блокаў, які дае выйгрыш ў сіле і скорасці пры падыманні і перамяшчэнні грузаў.
[Грэч. polýspaston, ад polý — многа і spaō — цягну.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
полиспа́ст техн. паліспа́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)