палісме́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У Англіі, ЗША і некаторых іншых краінах: паліцэйскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палісме́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палісме́н палісме́ны
Р. палісме́на палісме́наў
Д. палісме́ну палісме́нам
В. палісме́на палісме́наў
Т. палісме́нам палісме́намі
М. палісме́не палісме́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палісме́н м. полисме́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палісме́н, ‑а, м.

Паліцэйскі ў Англіі і ЗША. Спрэчкі набылі ўжо такі бурны характар, што палісмен, які стаяў на ражку вуліцы, яўна зацікавіўся намі. Лынькоў. На скрыжаванні постаць палісмена застыла, як улад вышэйшых знак... А. Вольскі.

[Англ. policeman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полисме́н палісме́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)