палі́пны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палі́пны палі́пная палі́пнае палі́пныя
Р. палі́пнага палі́пнай
палі́пнае		 палі́пнага палі́пных
Д. палі́пнаму палі́пнай палі́пнаму палі́пным
В. палі́пны (неадуш.)
палі́пнага (адуш.)		 палі́пную палі́пнае палі́пныя (неадуш.)
палі́пных (адуш.)
Т. палі́пным палі́пнай
палі́пнаю		 палі́пным палі́пнымі
М. палі́пным палі́пнай палі́пным палі́пных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палі́пны поли́пный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́пны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і паліпавы. Паліпныя арганізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Марская жывёліна, якая не мяняе свайго месцазнаходжання.

Каралавы п.

2. Хваравітае ўтварэнне з эпітэлію слізістай абалонкі.

Паліпы ў носе.

|| прым. палі́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палі́павы, см. палі́пны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поли́пный зоол., мед. палі́павы, палі́пны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)