паліго́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паліго́нны паліго́нная паліго́ннае паліго́нныя
Р. паліго́ннага паліго́ннай
паліго́ннае		 паліго́ннага паліго́нных
Д. паліго́ннаму паліго́ннай паліго́ннаму паліго́нным
В. паліго́нны (неадуш.)
паліго́ннага (адуш.)		 паліго́нную паліго́ннае паліго́нныя (неадуш.)
паліго́нных (адуш.)
Т. паліго́нным паліго́ннай
паліго́ннаю		 паліго́нным паліго́ннымі
М. паліго́нным паліго́ннай паліго́нным паліго́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паліго́нны воен. полиго́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліго́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палігона (у 1, 2 знач.). На палігоннай пляцоўцы расстаўлены макеты самалётаў. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліго́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікі спецыяльна абсталяваны ўчастак сушы або мора для выпрабавання розных відаў зброі, баявых вучэнняў.

Артылерыйскі п.

Вучэбны п.

|| прым. паліго́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

полиго́нный воен. паліго́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)