Паляўкі́ ’свінка (хвароба)’ (Сл. ПЗБ). Рэгіянальнае запазычанне з літ. Параўн. (Сл. ПЗБ, 3, 373) літ. poliáukai ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паля́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паля́ўка паля́ўкі
Р. паля́ўкі паля́вак
Д. паля́ўцы паля́ўкам
В. паля́ўку паля́ўкі
Т. паля́ўкай
паля́ўкаю		 паля́ўкамі
М. паля́ўцы паля́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)