паляшу́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паляшу́цкі |
паляшу́цкая |
паляшу́цкае |
паляшу́цкія |
| Р. |
паляшу́цкага |
паляшу́цкай
паляшу́цкае |
паляшу́цкага |
паляшу́цкіх |
| Д. |
паляшу́цкаму |
паляшу́цкай |
паляшу́цкаму |
паляшу́цкім |
| В. |
паляшу́цкі (неадуш.)
паляшу́цкага (адуш.) |
паляшу́цкую |
паляшу́цкае |
паляшу́цкія (неадуш.)
паляшу́цкіх (адуш.) |
| Т. |
паляшу́цкім |
паляшу́цкай
паляшу́цкаю |
паляшу́цкім |
паляшу́цкімі |
| М. |
паляшу́цкім |
паляшу́цкай |
паляшу́цкім |
паляшу́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паляшу́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які належыць палешуку, уласцівы палешукам. Гразь была густая, чорная, як дзёгаць, размешаная паляшуцкімі лапцямі, быдлячымі і конскімі нагамі. Колас. Прыродны розум, спалучэнне народнай мудрасці з чыста паляшуцкай жартаўлівай дасціпнасцю і дабрадушнай хітрынкай у добрых вачах робяць гэтага чалавека прыемным субяседнікам. Залескі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)