Палячкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Палячкі́
Р. Палячко́ў
Д. Палячка́м
В. Палячкі́
Т. Палячка́мі
М. Палячка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паля́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паля́чка паля́чкі
Р. паля́чкі паля́чак
Д. паля́чцы паля́чкам
В. паля́чку паля́чак
Т. паля́чкай
паля́чкаю		 паля́чкамі
М. паля́чцы паля́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паля́кі, ‑аў; адз. паляк, ‑а, м.; полька, ‑і, ДМ ‑льцы; мн. полькі, ‑лек; і палячка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. палячкі, ‑чак; ж.

Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Польшчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)