паляту́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паляту́ха |
паляту́хі |
| Р. |
паляту́хі |
паляту́х |
| Д. |
паляту́се |
паляту́хам |
| В. |
паляту́ху |
паляту́х |
| Т. |
паляту́хай
паляту́хаю |
паляту́хамі |
| М. |
паляту́се |
паляту́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паляту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.
Жывёліна атрада грызуноў, падобная на вавёрку, пярэднія ногі якой злучаны з заднімі шырокай лятальнай перапонкай. У палятухі — «сваячкі» вавёркі — паміж пярэдняй і задняй лапамі ўтварылася перапонка, якая дапамагае ёй пералятаць з дрэва на дрэва. Гавеман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)