◎ Паля́дак ’поле на месцы выкарчаванага лесу’ (Касп., Бяльк.), паляд ’абложная зямля’ (ДАБМ, 858). Канфіксальны і прэфіксальны дэрываты ад ляда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паля́дкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Паля́дкі
Р. Паля́дак
Паля́дкаў
Д. Паля́дкам
В. Паля́дкі
Т. Паля́дкамі
М. Паля́дках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)