палу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Атрыманыя за работу грошы, заработная плата.

Месячная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палу́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. палу́чка палу́чкі
Р. палу́чкі палу́чак
Д. палу́чцы палу́чкам
В. палу́чку палу́чкі
Т. палу́чкай
палу́чкаю		 палу́чкамі
М. палу́чцы палу́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

палу́чка ж., разг. (заработная плата) полу́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Заработная плата. Аляксей адвёў Сонцава ў бярэзнік і, павярнуўшыся спіной да танкаў, выняў з кішэні камбінезона пачак чырвонцаў, амаль усю сваю месячную палучку. Мележ. [Сяргей] ужо дарослы. Прыносіць дадому палучку. Гроднеў. // Атрыманне зарплаты. Надышла палучка. Усёй брыгадай накіраваліся ў памяшканне касы на двор. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Палу́чка ’заработная плата’ (ТСБМ). Новае запазычанне з рус. разм. полу́чка ’тс’. Дзеяслоў палуча́ць ’атрымліваць’, палучы́ць ’атрымаць’, відаць, таксама з рус. получи́ть.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

полу́чка ж.

1. (действие) разг. атрыма́нне, -ння ср.;

2. (заработная плата) разг. палу́чка, -кі ж.;

у нас сего́дня полу́чка у нас сяго́ння палу́чка;

всю полу́чку истра́тил усю́ палу́чку расхо́даваў (вы́даткаваў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)