пало́сны гл. паласа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пало́сны пало́сная пало́снае пало́сныя
Р. пало́снага пало́снай
пало́снае		 пало́снага пало́сных
Д. пало́снаму пало́снай пало́снаму пало́сным
В. пало́сны (неадуш.)
пало́снага (адуш.)		 пало́сную пало́снае пало́сныя (неадуш.)
пало́сных (адуш.)
Т. пало́сным пало́снай
пало́снаю		 пало́сным пало́снымі
М. пало́сным пало́снай пало́сным пало́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́сны спец. поло́сный, полосно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца палосамі, у выглядзе палос; які размяшчаецца палосамі. Палоснае снегазатрыманне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласа́, -ы́, мн. пало́сы і (з ліч. 2, 3, 4) паласы́, -ло́с, ж.

1. Доўгая роўная лінія (на малюнку, чарцяжы), след на якой-н. паверхні ад чаго-н.; доўгая вузкая частка якой-н. прасторы.

Чырвоныя і сінія палосы на хустцы.

П. на целе ад удару.

П. дыму.

2. Працяглы ўчастак чаго-н., пояс.

Гліністая п.

Прыфрантавая п.

3. Невялікі вузкі ўчастак ворнай зямлі сялянскага надзелу (гіст.).

4. Старонка ў наборы, у друкаваным выданні (спец.).

Газетная п.

5. перан. Прамежак часу, перыяд.

Самая шчаслівая п. яго жыцця.

6. перан. Настрой, стан.

Змрочная п. найшла на яго.

|| памянш. пало́ска, -і, ДМ -ло́сцы, мн. -і, -сак, ж. (да 1—3 знач.).

Тканіна ў палоску.

|| прым. пало́сны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.) і паласны́, -а́я, -о́е (да 1 і 4 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поло́сный пало́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)