пало́нніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пало́нніцкі пало́нніцкая пало́нніцкае пало́нніцкія
Р. пало́нніцкага пало́нніцкай
пало́нніцкае		 пало́нніцкага пало́нніцкіх
Д. пало́нніцкаму пало́нніцкай пало́нніцкаму пало́нніцкім
В. пало́нніцкі
пало́нніцкага		 пало́нніцкую пало́нніцкае пало́нніцкія
Т. пало́нніцкім пало́нніцкай
пало́нніцкаю		 пало́нніцкім пало́нніцкімі
М. пало́нніцкім пало́нніцкай пало́нніцкім пало́нніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і палонны.

|| ж. пало́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пало́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)