палео́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па палеаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палео́граф

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палео́граф палео́графы
Р. палео́графа палео́графаў
Д. палео́графу палео́графам
В. палео́графа палео́графаў
Т. палео́графам палео́графамі
М. палео́графе палео́графах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палео́граф м. палео́граф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палео́граф лингв. палео́граф, -фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палео́граф, ‑а, м.

Спецыяліст па палеаграфіі; даследчык старажытных рукапісаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)