па́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́лены па́леная па́ленае па́леныя
Р. па́ленага па́ленай
па́ленае		 па́ленага па́леных
Д. па́ленаму па́ленай па́ленаму па́леным
В. па́лены (неадуш.)
па́ленага (адуш.)		 па́леную па́ленае па́леныя (неадуш.)
па́леных (адуш.)
Т. па́леным па́ленай
па́ленаю		 па́леным па́ленымі
М. па́леным па́ленай па́леным па́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́лены па́леная па́ленае па́леныя
Р. па́ленага па́ленай
па́ленае		 па́ленага па́леных
Д. па́ленаму па́ленай па́ленаму па́леным
В. па́лены (неадуш.)
па́ленага (адуш.)		 па́леную па́ленае па́леныя (неадуш.)
па́леных (адуш.)
Т. па́леным па́ленай
па́ленаю		 па́леным па́ленымі
М. па́леным па́ленай па́леным па́леных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́лены

1. жжённый;

2. то́пленный;

3. обожжённый;

1-3 см. палі́ць I 1, 4, 5;

4. прил. жжёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад паліць ​1 (у 2 знач.).

2. у знач. прым. Абпалены. Паленая вапна. □ У даляглядзе пад яркім сонцам горы колеру паленай цэглы лезуць адна на адну. Бядуля.

3. у знач. прым. Які апаліўся, падгарэў. Запахла паленай збажыной, полымя абняла палову палёгка, пакідаючы чорныя прагаліны. Гурскі. Ад гарачыні з буракоў пацёк на цэглу сок, і ў хаце доўга пахла паленым цукрам. Пальчэўскі. / у знач. наз. па́ленае, ‑ага, н. Узляцеў фантан іскраў, засмярдзела паленым. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пале́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пале́на пале́ны
Р. пале́на пале́н
Д. пале́ну пале́нам
В. пале́на пале́ны
Т. пале́нам пале́намі
М. пале́не пале́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пале́нне², -я, н., зб.

Пале́ны.

Злажыць п. пад навес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пале́нне

‘палены’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пале́нне
Р. пале́ння
Д. пале́нню
В. пале́нне
Т. пале́ннем
М. пале́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жжённый, жжёный па́лены;

жжёная про́бка па́лены ко́рак;

жжёный ко́фе пра́жаная (прэ́жаная) ка́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папалі́ць, -палю́, -па́ліш, -па́ліць; -па́лены; зак., што.

Спаліць усё або многае.

Хаты папалілі фашысцкія карнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыгалаве́шка ’два палены, якія кладуцца на паду ў печ паралельна, а на іх канцамі кладуцца дровы’ (Янк.), мн. л. прыгало́вічы, пры́галавічы ’доўгія палены дроў (звычайна два), якія кладуцца спераду ў печ’ (Жд., Нар. сл.), параўн. укр. при́голова́ч, при́голо́вачок, при́головок ’палена, якое кладзецца ўпоперак печы, каб на яго можна было класці палены ўпоперак’. Да галава, галавешка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)