палеаліты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
палеаліты́чны |
палеаліты́чная |
палеаліты́чнае |
палеаліты́чныя |
| Р. |
палеаліты́чнага |
палеаліты́чнай
палеаліты́чнае |
палеаліты́чнага |
палеаліты́чных |
| Д. |
палеаліты́чнаму |
палеаліты́чнай |
палеаліты́чнаму |
палеаліты́чным |
| В. |
палеаліты́чны (неадуш.)
палеаліты́чнага (адуш.) |
палеаліты́чную |
палеаліты́чнае |
палеаліты́чныя (неадуш.)
палеаліты́чных (адуш.) |
| Т. |
палеаліты́чным |
палеаліты́чнай
палеаліты́чнаю |
палеаліты́чным |
палеаліты́чнымі |
| М. |
палеаліты́чным |
палеаліты́чнай |
палеаліты́чным |
палеаліты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палеаліты́чны археол. палеолити́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палеаліты́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да палеаліту. Палеалітычны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палеалі́т, -у, М -лі́це, м.
Ранні перыяд каменнага веку (да 10—11 тысячагоддзяў да н.э.).
|| прым. палеаліты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
палеолити́ческий палеаліты́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)