палеаге́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
палеаге́н |
| Р. |
палеаге́ну |
| Д. |
палеаге́ну |
| В. |
палеаге́н |
| Т. |
палеаге́нам |
| М. |
палеаге́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палеаге́н, -ну м., геол. палеоге́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палеаге́н, ‑у, м.
Спец. Першы перыяд кайназойскай эры ў геалагічнай гісторыі Зямлі.
[Ад грэч. palaios — старажытны + genos — нараджэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палеаге́н-неаге́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
палеаге́н-неаге́навы |
палеаге́н-неаге́навая |
палеаге́н-неаге́навае |
палеаге́н-неаге́навыя |
| Р. |
палеаге́н-неаге́навага |
палеаге́н-неаге́навай
палеаге́н-неаге́навае |
палеаге́н-неаге́навага |
палеаге́н-неаге́навых |
| Д. |
палеаге́н-неаге́наваму |
палеаге́н-неаге́навай |
палеаге́н-неаге́наваму |
палеаге́н-неаге́навым |
| В. |
палеаге́н-неаге́навы (неадуш.)
палеаге́н-неаге́навага (адуш.) |
палеаге́н-неаге́навую |
палеаге́н-неаге́навае |
палеаге́н-неаге́навыя (неадуш.)
палеаге́н-неаге́навых (адуш.) |
| Т. |
палеаге́н-неаге́навым |
палеаге́н-неаге́навай
палеаге́н-неаге́наваю |
палеаге́н-неаге́навым |
палеаге́н-неаге́навымі |
| М. |
палеаге́н-неаге́навым |
палеаге́н-неаге́навай |
палеаге́н-неаге́навым |
палеаге́н-неаге́навых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палеоге́н геол. палеаге́н, -ну м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
палеа...,
Першая састаўная частка складаных слоў са значэннем: 1) які мае адносіны да старадаўнасці; старадаўні, напрыклад: палеаген; 2) які мае адносіны да вывучэння глыбокай старадаўнасці, напрыклад: палеабатаніка, палеаграфія.
[Грэч. palaios — старажытны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)