пала́яць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пала́ю пала́ем
2-я ас. пала́еш пала́еце
3-я ас. пала́е пала́юць
Прошлы час
м. пала́яў пала́ялі
ж. пала́яла
н. пала́яла
Загадны лад
2-я ас. пала́й пала́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пала́яўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пала́яць сов. поруга́ть, побрани́ть, пробра́ть;

п. за спазне́нне — поруга́ть (побрани́ть, пробра́ть) за опозда́ние;

п. кні́гу — поруга́ть кни́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́яць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Лаяць на працягу некаторага часу. Ну і сварак жа было, ну і палаялі ж .. мяне [жанчыны]. Галавач. — Ну, я на .. [зяця] крыху пасваруся, крыху палаю. Васілевіч.

2. Аблаяць каго‑н. — Калі варта, дык і палаяць не пашкодзіць, — нецярпліва адмахнулася ад мужа рукою Вера Васільеўна. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поха́ять сов., прост. пага́ніць; (поругать) пала́яць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

похули́ть сов., уст. пала́яць, паганьбава́ць, асудзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

побрани́ть сов. пасвары́цца (на каго); пала́яць (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перабэ́сціць

‘палаяць, зганьбіць усіх, многіх; забрудзіць, сапсаваць усё, многае’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабэ́шчу перабэ́сцім
2-я ас. перабэ́сціш перабэ́сціце
3-я ас. перабэ́сціць перабэ́сцяць
Прошлы час
м. перабэ́сціў перабэ́сцілі
ж. перабэ́сціла
н. перабэ́сціла
Загадны лад
2-я ас. перабэ́сці перабэ́сціце
Дзеепрыслоўе
прош. час перабэ́сціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поруга́ть сов.

1. (побранить) пала́яць; пасвары́цца (на каго);

2. (опозорить, надругаться) аганьбава́ць, знява́жыць; знясла́віць, збэ́сціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пагу́дка ’чутка, размова, звестка’ (ТСБМ, Яруш., Др.-Падб.), ’напеў, мелодыя, песня’ (ТСБМ), ’ганьба, асуджэнне’. Укр. погу́дка ’асуджэнне’, рус. погу́дка ’мелодыя, напеў, прыгаворка’. З суф. ‑ка ад пагудзець < гудзець (гл.). Параўн. яшчэ пагу́дзіць ’паганьбіць, асудзіць’ (Шат.), ’абсмяяць’ (Сл. ПЗБ), ’палаяць, пакрычаць’ (Сцяшк. МГ). Апошні дзеяслоў з польск. pogudzić ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыкры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Крыкнуць, павысіць голас на каго‑н., каб прымусіць зрабіць што‑н. Праз адчыненыя дзверы заляцела аднойчы ў клас нейкая маленькая птушынка.. Дзеці кінуліся лавіць яе. Лабановіч прыкрыкнуў і спыніў іх. Колас. [Надзя] ведала, калі лепш памаўчаць, калі лепш прыкрыкнуць на хлопцаў і добра палаяць іх. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)